ديده اي  نيست نبيندرخ زيباي تو را         نيست گوشي كه همي نشنود آواي تو را

رهرو  عشقم  و از خرقه و مسند  بيزار          بدو عالم  ندهم روي   دل آراي تو را

قامت  سرو قدان  را به پشيزي نخرند          آنكه  در خواب  ببيند  قد  رعناي  تو را

بكجا روي نمايد كه تواش  قبله نه اي          آنكه جويد  بحرم  منزل و  ماواي تو را

همه جامنزل عشق است كه يارم همه جاست     كوردل آنكه نيايد بجهان جاي تو را

با كه گويم  كه  نديده  است  و نبيند  بجهان         جز خم ابرووجز زلف  چليپاي تو را

دكه  علم  و خرد  بست درعشق گشود        آنكه ميداشت بسرعلت سوداي تو را

بشكنم  اين  قلم  و  پاره  كنم  اين  دفتر           نتوان  شرح كنم جلوه  والاي  تو را